De kledingindustrie stelt miljoenen werknemers te werk, en is voor de productielanden vaak één van de belangrijkste export industrieën. De lage loonkosten zijn de voornaamste reden om productie uit te besteden aan producenten in productielanden als Bangladesh, Cambodja, Vietnam of Indonesië. Maar ook Europese landen als Roemenië en Bulgarije lokken investeringen in de kledingsector met een goede infrastructuur, lage lonen en flexibele levertermijnen.
Al jaren rechtvaardigt de internationale kledingindustrie de verplaatsing van de productie naar lageloonlanden door te wijzen op de jobcreatie én door te benadrukken dat vooral vrouwen hiervan profiteren. De overgrote meerderheid van de werknemers in de internationale kledingsector zijn inderdaad vrouwen (80% van alle arbeiders in de kledingindustrie), en hun werk voorziet in het levensonderhoud van miljoenen mensen. Meer en meer blijkt echter dat de kledingsector niet de beloofde economische vooruitgang garandeert. Kledingarbeiders, en in het bijzonder vrouwen, krijgen geen eerlijk deel van de waarde die ze genereren voor de toeleveringsketen. Ze verdienen geen leefbaar loon, laat staan dat ze iets kunnen sparen om de armoedecyclus te doorbreken. Ze zitten opgesloten in een vicieuze cirkel van lage lonen, buitensporig overwerk, woekerleningen en extreme afhankelijkheid, waardoor ze als werknemers erg kwetsbaar zijn. Ook bij de keuze van onze sporttenue trachten we een zo verantwoord mogelijke keuze met betrekking tot sportmerk te maken.
De kledingindustrie kán een bijdrage leveren aan de verdere economische ontwikkeling van de productielanden en meer welvaart voor de bevolking, op voorwaarde dat de jobs die gecreëerd worden ‘waardig’ zijn, d.w.z. de mensen- en arbeidsrechten respecteren. De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), de organisatie van de Verenigde Naties die zich bezig houdt met arbeidsvraagstukken, stelt het als volgt: “Werk is een centraal gegeven voor het welbevinden van mensen. Het zorgt voor een inkomen, het zorgt voor sociale en economische vooruitgang, het sterkt individuen, families en hele gemeenschappen. Die vooruitgang hangt echter volledig af van het feit of het werk in kwestie waardig werk is of niet.”
Waardig Werk is ook opgenomen in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. De verklaring vermeldt naast het recht op werk, ook de vrije keuze, gelijk loon voor gelijk werk en een rechtvaardige en voldoende vergoeding. Precies dat laatste is niet het geval in de kledingsector.
Kledingarbeid(st)ers slagen er zo goed als nergens in om rond te komen met hun loon. Zolang in de kledingsector de lonen erbarmelijk laag blijven, is het onmogelijk te stellen dat deze sector echt de bevolking in Azië en elders ten goede komt.
​
Bron: Wereldsolidariteit (Schone Kleren Campagne)
​
Tijdens onze zoektocht naar voetbalshirts hebben we alvast verschillende grote sportmerken aangeschreven om achtergrondinfo te ontvangen omtrent de productieomstandigheden en zo de verdelers stil te doen staan bij de impact die ze zelf kunnen hebben bij de kleding die ze aanbieden:
-
Hebben jullie aandacht voor goeie arbeidsomstandigheden in de productielanden? En hoe dan?
-
Krijgen arbeiders een leefbaar loon of wordt alleen voldaan aan het wettelijk minimumloon?
-
Laten jullie onafhankelijke controles uitvoeren in de productiefabrieken?
-
Overwegen jullie aan te sluiten bij Fair Wear Foundation, om meer garanties te hebben voor schone sportkleren?
Helaas ontvingen we hierop amper een reactie. Voor voetbalshirts bleek het maken van een verantwoorde keuze een zeer moeilijke opgave. Uiteindelijk hebben we ons gebaseerd op de evaluatie van sportmerken op de Nederlandse website ‘Rank a brand’. Deze website is echter helaas niet meer actief.
Voor onze katoenen kamp t-shirts en sweaters hebben we wel een duurzame keuze kunnen maken en werd voor textiel van het merk NEUTRAL gekozen. Deze kledingstukken beschikken over verschillende onafhankelijk gecontroleerde labels zoals oa het fair trade label en het EU eco label.
Interessante websites:
